Ποιές είναι οι διαταραχές μνήμης;

-Σημασιολογική μνήμη: των αφηρημένων σκέψεων, η γνώση για τον κόσμο (ιδεών, συμβόλων, εννοιών), όχι μνήμη συμβάντων
Οι διαταραχές μνήμης που έχουν ψυχοπαθολογικό ενδιαφέρον είναι : -Δηλωτική: μνήμη συμβάντων (πληροφοριών, αντικειμένων, συμβάντων), αυτή εννοούν οι ασθενείς όταν λένε ότι ξεχνούν.
-Επεισοδιακή: συμβάντα με χωροχρονική σχέση μεταξύ τους, συνέβησαν όταν το άτομο ήταν παρόν (αυτοβιογραφικό χαρακτήρα).

Υπερμνησίες: αυξημένη επιτέλεση της μνημονικής λειτουργίας
-Α)Μόνιμες, σε μερίδα αυτιστικών ατόμων με υπερτονισμό το υλικού που μπορεί να αποστηθιστεί. -Β) Παροδικές: μανία, υπομανία και έκθεση σε μεγάλο κίνδυνο ή σημαντική προσωπική συναισθηματική αναστάτωση.

Υπομνησίες: εξασθένηση της μνημονικής λειτουργίας και περιλαμβάνει όλες τις αμνησίες.
-α) Επιλεκτικές: ψυχογενής αμνησία με αδυναμία ανάκλησης αναμνήσεων που σχετίζονται με σοβαρά ψυχοτραυματικά συμβάντα. ,
-β) Γενικευμένες: ολικές, περιγεγραμμένες, όπως σε απώλεια συνείδησης μετά από ΚΕΚ ή διάχυτες, όπως στη ν. Alzheimer, με οπισθοδρομική αμνησία, η οποία ξεκινά με πρόσφατα συμβάντα κ επεκτείνεται προοδευτικά στα παλαιότερα.

Παραμνησίες: Πρόκειται για φαλκίδευση ή παραποίηση των αναμνήσεων κ διακρίνονται σε αλλομνησίες και ψευδομνησίες. Στις φυσιολογικές αλλομνησίες το άτομο αναδιευθετεί τις αναμνήσεις ανάλογα με τη συναισθηματική του κατάσταση. Στις ψευδομνησίες, το άτομο επινοεί αναμνήσεις, τα οποία δεν έλαβαν ποτέ χώρα (μνημονικές ψευδαισθήσεις). Παραδείγματα είναι οι μυθοπλασίες του συνδρόμου Korsakoff (και συνακόλουθη εμπροσθοδρομική, προχωρητική αμνησία) και η μυθομανία ατόμων με έντονα ναρκισσιστικά γνωρίσματα προσωπικότητας.