Ψευδαισθησιογόνα

Οι κυριότερες ουσίες είναι το LSD και το MDMA (και μανιτάρια=ψιλοκυβίνη). Οι ουσίες αυτές έχουν συμπαθητικομιμητική δράση, δρουν ως μερικοί αγωνιστές των υποδοχέων της σεροτονίνης. Λαμβάνονται από το στόμα ή με κάπνισμα. Η δράση τους εστιάζεται σε εκδηλώσεις από την ψυχική σφαίρα,όπως οι αντιληπτικές, οπτικές κυρίως παραισθήσεις που μπορούν να εμφανιστούν και ένα χρόνο μετά τη διακοπή της ουσίας (flashbacks), κρίσεις πανικού και κατάθλιψη. Στην αντίδραση πανικού ο χρήστης είναι διεγερτικός, φοβισμένος, έχει ψευδαισθήσεις, αποπραγματοποίηση, φοβάται πως θα χάσει τον έλεγχο του μυαλού του (συμβαίνουν άσχημα ταξίδια σε άπειρους, αλλά και έμπειρους χρηστες). Στην τοξίκωση παρατηρούνται μυδρίαση, αύξηση θερμοκρασίας, ταχυκαρδία, αύξηση ΑΠ, κρίση Ε από υπερδοσολογία, διαταραχές στην αίσθηση του χρόνου, του χώρου, παρανοειδής ιδεασμός, των χρωμάτων, του μεγάθους των αντικειμένων (κυμαίνονται από ήπιες αντιληπτικές μεταβολές σε οπτικές ψευδαισθήσεις), με αποτέλεσμα την υψηλή πιθανότητα ατυχήματος. Το άγχος και η κατάθλιψη ακολουθούν τη χρήση της ουσίας και μπορεί να προκαλέσουν την αυτοκτονία του χρήστη. Δεν υπάρχει σωματική, παρά μόνο ψυχολογική εξάρτηση. Η διαζεπάμη είναι δραστική στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων, καλύτερη του λεκτικού καθησυχασμού.