Πως αξιολογείται η Αυτοκτονικότητα ενός ασθενή στο νοσοκομείο;

 

Αυτοκτονικότητα

 

Επιδημιολογία

10000000 αυτοκτονίες ανά έτος παγκοσμίως

 

Συχνότητα: 200 νοσηλείες για απόπειρα αυτοκαταστροφής / έτος / γενικό νοσοκομείο Αττικής

 

Ιδιαίτερες δυσκολίες:

1. Ψυχολογικό φορτίο (ενοχές, ανεπάρκεια) από ενδεχόμενη αυτοκτονία κατά τη διάρκεια νοσηλείας

2. Νομικά ζητήματα που ανακύπτουν, με υπευθυνότητα της διοίκησης του νοσοκομείου στα μέτρα προστασίας

3. Τάση για μεταφορά ολόκληρης της ευθύνης, στους ψυχιάτρους της διασυνδετικής

4. Δυσκολία πρόβλεψης ενδεχόμενης νέας απόπειρας. Παράγοντες κινδύνου:

• ιστορικό παλαιότερης απόπειρας

• μείζων καταθλιπτική διαταραχή

• μεγάλες ηλικίες

• κοινωνική απομόνωση

• αλκοολισμός σε προχωρημένη εξάρτηση

• χρόνια και βαριά σωματική νόσος

 

Αντιμετώπιση:

1. Αξιολόγηση σοβαρότητας της απόπειρας με ευθείες ερωτήσεις σχετικά με:

• Υπάρχουν ευχές θανάτου;

• Οι σκέψεις έρχονται από μόνες τους και πόσο συχνά;

• Τι πρόθεση είχε;

• Το είχε σχεδιάσει;

• Πόσο επικίνδυνη ήταν η μέθοδος που χρησιμοποίησε;

• Η προσπάθεια ήταν προμελετημένη ή παρορμητική;

• Είχαν προηγηθεί κι άλλες απόπειρες;

• Είχε κοινοποιήσει τις προθέσεις του;

• Ήταν μόνος ή ήταν και άλλοι εκεί κοντά;

• Ποιοι λόγοι τον ώθησαν στην απόπειρα;

• Μετάνιωσε;

• Είχε ενημερώσει κάποιον;

• Είχε αφήσει σημείωμα;

• Αναζήτησε βοήθεια ή βρέθηκε τυχαία;

• Το έχει ξανακάνει;

2. Αξιολόγηση της υποκείμενης ψυχοπαθολογίας

3. Αξιολόγηση του βαθμού συμμόρφωσης

4. Να δίνονται σαφείς οδηγίες προς το προσωπικό

5. Να ευαισθητοποιείται το προσωπικό και να επισημαίνεται η ευθύνη του

6. Να συνεργάζεται το περιβάλλον του ασθενή στις αποφάσεις και στα μέτρα προστασίας

7. Να αξιολογείται η αναγκαιότητα μεταφοράς σε ψυχιατρικό τμήμα