Σχιζότυπη διαταραχή προσωπικότητας και αυτισμός

Τα άτομα με σχιζότυπη προσωπικότητας, όπως και αυτά με σχιζοειδή προσωπικότητα, είναι κοινωνικά και συναισθηματικά απομονωμένα. Επιπλέον εμφανίζουν πάντα εκκεντρικότητες στη σκέψη, στην αντίληψη και στην επικοινωνία. Παρόλο που αυτές οι εκκεντρικότητες είναι ίδιες με εκείνες των ατόμων που έχουν σχιζοφρένεια ή και παρόλο που η σχιζότυπη προσωπικότητα μερικές φορές συναντάται σε άτομα με σχιζοφρένεια, ως προνοσηρά ευρήματα ,οι περισσότεροι ενήλικοι με σχιζότυπη προσωπικότητα δεν αναπτύσσουν σχιζοφρένεια.. Τα άτομα με σχιζότυπη προσωπικότητα μπορεί να έχουν και παρανοϊκές ιδέες. Συμβαίνει σε περίπου 3% του γενικού πληθυσμού.

Σύμφωνα με τα κριτήρια DSM-IV τα άτομα αυτά εμφανίζουν: 

1. ιδέες συσχέτισης 

2. παράδοξες πεποιθήσεις ή μαγική σκέψη που επηρεάζουν τη συμπεριφορά και που είναι ασύμβατες με τις πολιτισμικές σταθερές (π.χ. δεισιδαιμονία, πίστη σε μαντική ικανότητα, τηλεπάθεια ή «έκτη αίσθηση» σε παιδιά και εφήβους, αλλόκοτες φαντασιώσεις ή αλλόκοτες επίμονες ενασχολήσεις)
3. αςυνήθιστες αντιληπτικές εμπειρίες (σωματικές παραισθήσεις)

4. παράδοξο τρόπο σκέψης και παράδοξο λόγο (π.χ. ασαφή, περιστασιακό, μεταφορικό, υπερλεπτομερειακό ή και στερεότυπο) 

5. καχυποψία ή παρανοειδή ιδεασμός 

6. συρρικνωμένο συναίσθημα 

7. συμπεριφορά ή εμφάνιση που είναι εκκεντρική ή περίεργη

8. έλλειψη στενών ή έμπιστων φίλων (εκτός από των συγγενών πρώτου βαθμού)

9. υπερβολικό κοινωνικό άγχος και τείνει να συνδέεται με παρανοειδείς φόβους παρά με αρνητική εκτίμηση για τον εαυτό του. Η ψυχοθεραπευτική αντιμετώπιση ατόμων με Σχιζότυπη Διαταραχή Προσωπικότητας δεν διαφέρει σημαντικά από αυτή των ατόμων με Σχιζοειδή Διαταραχή Προσωπικότητας. Σε ότι αφορά στην φαρμακοθεραπεία, τα αντιψυχωτικά φάρμακα μπορούν να βοηθήσουν άτομα με παρανοϊκό ιδεασμό μόνα τους αλλά και σε συνδυασμό με ψυχοθεραπεία (κυρίως στις περιόδους έξαρσης της συμπτωματολογίας). Επίσης χορηγούνται αντικαταθλιπτικά όταν παρατηρούνται καταθλιπτικά συμπτώματα.

Πολλοί ασθενείς με την ανωτέρω διαταραχή είναι ενήλικες με αυτισμό οι οποίοι δεν διαγνώστηκαν ποτέ και δεν έλαβαν κάποιου είδους πρώιμη παρέμβαση στην παιδική ηλικία με αποτέλεσμα λόγω της υποδιάγνωσης να λάβουν εσφαλμένα την "ταμπέλα" της σχιζότυπης διαταραχής.