Οι ενδείξεις για τη διάγνωση της αντικοινωνικής διαταραχής προσωπικότητας περιλαμβάνουν βασικά μια υψηλή συχνότητα παραβατικών συμπεριφορών που αφορούν καταπάτηση δικαιωμάτων και κανόνων και δεύτερον έλλειψη ενσυναίσθησης τοποθετώντας τις προσωπικές ανάγκες πάνω από κάθε συλλογική. Η διαταραχή εμφανίζεται στην παιδική ηλικία και κλιμακώνεται στην ενήλικη ζωή.
Δεν υπάρχουν γενικά εξειδικευμένες κλινικές εξετάσεις για τη διάγνωση της αλλά πάντα ένα τέτοιο άτομο παρουσιάζει τις ακόλουθες συμπεριφορές:
-Οι αποφάσεις που λαμβάνει βασίζονται αποκλειστικά και μόνο στις προσωπικές του ανάγκες και επιθυμίες , αδιαφορώντας για τις ανάγκες των άλλων έξω από τον στενό του κύκλο που είναι συνήθως ο πυρήνας της οικογένειας του , προκαλώντας έτσι πόνο μέσα από , πολλές φορές, σαδιστικού τύπου συμπεριφορές απόλαυσης της παραβατικότητάς του. Οι συμπεριφορές αυτές μπορεί να στοχοποιούν τον οποιοδήποτε μπαίνει στο στόχαστρο του , ακόμα και άτομα ανήμπορα - ΑΜΕΑ .
-Δεν έχει αναστολή στην παραβίαση κοινωνικών κανόνων εκλογικεύοντας κάθε παραβατική του πράξη με αποτέλεσμα να έχει σχεδόν μόνιμα προβλήματα με το νόμο . Πολύ συχνά τέτοια άτομα έχουν εις βάρος τους καταδικαστικές αποφάσεις όπως ασφαλιστικά μέτρα από τα θύματά τους (αν τα θύματά τους προλάβουν… υπολογίζεται ότι η μεγάλη πλειψηφία των ανθρώπων που είναι στις φυλακές παρουσιάζει στοιχεία αντικοινωνικής διαταραχής προσωπικότητας. Άλλωστε αργά ή γρήγορα παιρνούν συνήθως ένα διάστημα στις φυλακές).
-Εκμεταλλεύεται και χειραγωγεί πάντα άτομα σε διαπροσωπικές σχέσεις ( ειδικά όταν υπάρχει οικονομικό κίνητρο όπως πχ μοίρασμα περουσιακών στοιχείων, κερδών) , χρησιμοποιώντας πάντα τα ψέματα και τον εκφοβισμό για την επικράτηση με κάθε μέσο.
-Αισθάνεται θυμό , επιθετικότητα και εχθρότητα ακόμη και για ελλάσωνα προβλήματα.
