Ποιες είναι οι θεραπείες της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής;

Η Θεραπεία 1ης εκλογής αποτελούν  οι SSRIs, π.χ. φλουοξετίνη, παροξετίνη, φλουβοξαμίνη, σερτραλίνη. Είναι ίδια αποτελεσματικοί με χλωριμιπραμίνη (ANAFRANIL), δεν έχουν όμως τις αντιχολινεργικές ανεπιθύμητες ιδιότητες.

Απαιτούνται υψηλότερες δόσεις σε σύγκριση με την κατάθλιψη και διάρκεια θεραπείας τουλάχιστον 8-12 εβδομάδες. Επί αποτυχίας μπορεί να χορηγηθεί άλλος SSRIs.                                                                                                                                               Η ανταπόκριση, γενικά, είναι μέτρια, 40-60% βελτιώνεται κατά 30-60% με φάρμακο 1ης επιλογής.                                                                                                                              Επί μερικής ανταπόκρισης μπορεί να χρησιμοποιηθεί άλλος αναστολέας σεροτονίνης (χλωριμιπραμίνη ή άλλο SSRI) ή συνδυασμός τους.                                                                                                                                                        Επί αποτυχίας συνιστάται συνδυασμός με λίθιο (αν συνυπάρχει κατάθλιψη) ή νευροληπτικό / άτυπο αντιψυχωσικό (αν συνυπάρχουν τικ ή αν είναι ανθεκτική μορφή).                                                                                                                                                                                        Σε αυτοκτονική διάθεση ή μειζωνα κατάθλιψη μπορεί να χρησιμοποιηθεί ηλεκτροσπασμοθεραπεία ενώ σε βαριά, ανθεκτικά περιστατικά μπορεί να βοηθήσει η ψυχοχειρουργική (από τις ελάχιστες ενδείξεις) (διατομή με ακτίνες γ (μονήρη έλικα) και με εν τω βάθει εγκεφαλική διέγερση) σε ειδικά  κέντρα (ασθενείς με αυτοκτονικότητα, σημαντική αναπηρία από τη νόσο, που έχουν δοκιμάσει 2 διαφορετικούς   αναστολείς  σεροτονίνης, 3 φαρμακευτικούς συνδυασμούς και θεραπεία συμπεριφοράς.                                                                                                                                                        

Συμπεριφορική ψυχοθεραπεία, επιφέρει βελτίωση 30-50% στο 75%. Η ανταπόκριση παρόμοια με  της φαρμακευτικής αγωγής. Η τεχνική βασίζεται στην in vivo έκθεση του ασθενούς στις ιδεοληψίες του μέσα στο γραφείο του θεραπευτή και στον εμποδισμό της ανταπόκρισης, δηλαδή των ψυχαναγκασμών. Γίνεται επίσης προσπάθεια να εκπαιδευτεί ο ασθενής να σταματά ή να αγνοεί τις ιδεοληψίες, να εξοικειωθεί με αυτές και να τις αποδεχθεί ως μη επικίνδυνες. Επιτυχία μεγαλύτερη στους ψυχαναγκασμούς παρά τις ιδεοληψίες. Η γνωσιακή θεραπεία έχει αναπτύξει ειδικά προγράμματα για αντιμετώπιση των ιδεοληψιών, που χρησιμοποιούνται με καλύτερα αποτελέσματα. Η ψυχοδυναμική ψυχοθεραπεία εφαρμόζεται με αβέβαια αποτελέσματα. Συχνά, η ψυχοθεραπεία και η  φαρμακευτική αγωγή συνδυάζονται, αλλά σπάνια οδηγούν σε πλήρη ύφεση.