Πρόκειται για επαναλαμβανόμενη, συνειδητή υπόδυση σωματικής ή ψυχικής νόσου με μοναδικό σκοπό του να τύχει θεραπείας, σωματικής ή και ψυχιατρικής.
Πολλοί ασθενείς με διαταραχή προσποίησης εμφανίζουν στοιχεία διαταραχής προσωπικότητας, κυρίως μεθοριακού τύπου. Παλιά θεωρούνταν διαταραχή με σκοπό δευτερογενές όφελος όπως εύρεση στέγης και τροφής , διαχείρηση νομικών προβλημάτων κ.ά. Η ψυχοδυναμική θεώρηση υποστηρίζει τη συναισθηματική στέρηση και απόρριψη κατά την παιδική ηλικία, με τον θεράποντα ιατρό να θεωρείται υποκατάστατο της πατρικής φιγούρας με αποτέλεσμα ο γιατρός να λαμβάνει τη μορφή του απορριπτικού πατέρα.
Στη συμπεριφορά επικρατεί η πειστική παρουσίαση προσποιητών (κυρίως σωματικών )συμπτωμάτων, έτσι ώστε να πετύχει τυχόν νοσηλεία. Φτάνει κάποια στιγμή να νοσηλεύεται τόσο συχνά που σχεδόν ζει σε νοσοκομεία και κλινικές και υπόκειται σε διαρκείς θεραπείες , ακόμη και χειρουργικές επεμβάσεις.
