Τί είναι η αντικοινωνική διαταραχή προσωπικότητας;

 Οι ενδείξεις για τη διάγνωση της αντικοινωνικής διαταραχής προσωπικότητας περιλαμβάνουν βασικά μια υψηλή συχνότητα παραβατικών συμπεριφορών που αφορούν καταπάτηση δικαιωμάτων και κανόνων και δεύτερον έλλειψη ενσυναίσθησης τοποθετώντας τις προσωπικές ανάγκες πάνω από κάθε συλλογική. Η διαταραχή εμφανίζεται στην παιδική ηλικία και κλιμακώνεται στην ενήλικη ζωή.

  Δεν υπάρχουν γενικά εξειδικευμένες κλινικές εξετάσεις για τη διάγνωση της αλλά πάντα ένα τέτοιο άτομο παρουσιάζει τις ακόλουθες συμπεριφορές:

-Οι αποφάσεις που λαμβάνει βασίζονται αποκλειστικά και μόνο στις προσωπικές του ανάγκες και επιθυμίες , αδιαφορώντας  για τις ανάγκες των άλλων έξω από τον στενό του κύκλο που είναι συνήθως  ο πυρήνας της οικογένειας του , προκαλώντας έτσι πόνο μέσα από , πολλές φορές, σαδιστικού τύπου συμπεριφορές απόλαυσης της παραβατικότητάς του. Οι συμπεριφορές αυτές μπορεί να στοχοποιούν τον οποιοδήποτε μπαίνει στο στόχαστρο του , ακόμα και άτομα ανήμπορα - ΑΜΕΑ .

-Δεν έχει αναστολή στην παραβίαση κοινωνικών κανόνων εκλογικεύοντας κάθε παραβατική του πράξη με αποτέλεσμα να έχει σχεδόν μόνιμα προβλήματα με το νόμο . Πολύ συχνά τέτοια άτομα έχουν εις βάρος τους καταδικαστικές αποφάσεις όπως ασφαλιστικά  μέτρα από τα θύματά τους (αν τα θύματά τους προλάβουν… υπολογίζεται ότι η μεγάλη πλειψηφία των ανθρώπων που είναι στις φυλακές παρουσιάζει στοιχεία αντικοινωνικής διαταραχής προσωπικότητας. Άλλωστε αργά ή γρήγορα παιρνούν συνήθως ένα διάστημα στις φυλακές).

-Εκμεταλλεύεται και χειραγωγεί  πάντα  άτομα σε διαπροσωπικές σχέσεις ( ειδικά όταν υπάρχει οικονομικό κίνητρο όπως πχ μοίρασμα περουσιακών στοιχείων, κερδών) , χρησιμοποιώντας πάντα τα ψέματα και τον εκφοβισμό για την επικράτηση με κάθε μέσο.

-Αισθάνεται θυμό , επιθετικότητα και εχθρότητα ακόμη και για ελλάσωνα προβλήματα.

ΝΕΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΠΥΡΓΟ ΗΛΕΙΑΣ

 

8 μύθοι γύρω από τα αντικαταθλιπτικά

1ος Μύθος: Τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα προκαλούν εξάρτηση ;

Αλήθεια: Σε αντίθεση με τα ηρεμιστικά και αγχολυτικά φάρμακα , τα αντικαταθλιπτικά ΔΕΝ προκαλούν εθισμό. Ωστόσο, δεν θα πρέπει να αλλάζουμε την φαρμακοθεραπεία χωρίς τις οδηγίες του γιατρού. Η απότομη μεταβολή ή διακοπή της θεραπείας μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στον οργανισμό.

2ος Μύθος: Τα αντικαταθλιπτικά είναι η απόλυτη λύση για την αντιμετώπιση της κατάθλιψης;

Αλήθεια: Τα αντικαταθλιπτικά από μόνα τους δεν αποτελούν μια μαγική λύση για την αντιμετώπιση της κατάθλιψης. Ο ρόλος τους είναι να βοηθήσουν τον ασθενή να ανακουφιστεί αρχικά από τα συμπτώματα και σταδιακά να μπορέσει να νιώσει καλύτερα. Τα αντικαταθλιπτικά χρειάζονται περίπου 1 μήνα για να ξεκινήσουν τη δράση τους. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η καλύτερη και ουσιαστικότερη αντιμετώπιση της κατάθλιψης βασίζεται με το συνδυασμό φαρμακοθεραπείας και ψυχοθεραπείας.

3ος Μύθος: Θα πρέπει ίσως να παίρνω αντικαταθλιπτικά για μια ζωή ;

Αλήθεια: Στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό δεν ισχύει. Η διάρκεια της χρήσης αντικαταθλιπτικών προσδιορίζεται αποκλειστικά από το γιατρό και καθορίζεται από πολλούς παράγοντες όπως για παράδειγμα οι συνθήκες ζωής. Η μακρόχρονη χρήση των αντικαταθλιπτικών συνήθως αφορά ένα πολύ μικρό ποσοστό  ασθενών και ενδείκνυται για πιο σοβαρές μορφές κατάθλιψης.

4ος Μύθος: Τα αντικαταθλιπτικά μπορεί να αλλάξουν την προσωπικότητά μου ;

Αλήθεια: Ο στόχος των αντικαταθλιπτικών είναι να μας επαναφέρουν πάντα στον τρόπο που λειτουργούσαμε πριν την εμφάνιση των συμπτωμάτων. Η λειτουργία τους δεν στοχεύει την αλλαγή των συναισθημάτων μας και της ταυτότητάς μας , το  αντίθετο ίσως, όταν έχουμε κατάθλιψη δεν είμαστε ο εαυτός μας με αποτέλεσμα πολλές φορές να αδικούμε την εικόνα μας στους άλλους.

5ος Μύθος: Τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα μειώνουν την σεξουαλική επιθυμία ;

Αλήθεια: Είναι γεγονός ότι τα φάρμακα για την κατάθλιψη μπορεί να επηρεάσουν τη σεξουαλική λειτουργία. Αλλά συνήθως αυτό δε σημαίνει μειωμένη σεξουαλική επιθυμία. Τις περισσότερες φορές , οι ανεπιθύμητες ενέργειες από τα φάρμακα περιλαμβάνουν τη δυσκολία στην επίτευξη οργασμού. Συνήθως, τα αντικαταθλιπτικά βοηθούν στην επανάκτηση της σεξουαλική επιθυμίας μέσω της ύφεσης των συμπτωμάτων της κατάθλιψης.

6ος Μύθος: Τα αντικαταθλιπτικά προκαλούν αύξηση του βάρους ;

Αλήθεια: Τα αντικαταθλιπτικά φάρμακα δεν αυξάνουν το βάρος σε όλους τους ασθενείς. Παρόλο που υπάρχουν κάποιοι που όντως παίρνουν περισσότερο βάρος, αυτό δεν οφείλεται αποκλειστικά στα φάρμακα. Η ύφεση των συμπτωμάτων της κατάθλιψης και η βελτίωση της διάθεσης μπορεί να φέρει σε κάποιες περιπτώσεις την αυξημένη όρεξη για φαγητό και έτσι κάποιος να πάρει βάρος.

7ος Μύθος: Ακόμα και αν βοηθάνε τα αντικαταθλιπτικά δεν αντιμετωπίζουν το πρόβλημα στη βάση του ;

Αλήθεια: Ασφαλώς και η αλήθεια ότι τα αντικαταθλιπτικά δεν μπορούν να επηρεάσουν τις  συνθήκες στο περιβάλλον  που ενδεχομένως να ευνόησαν την κατάθλιψη. Ωστόσο, μπορούν να βοηθήσουν τα άτομο στο να αισθανθεί καλύτερα έτσι ώστε να μπορέσει να κάνει τις αλλαγές που θα τον βοηθήσουν στη ζωή του και γενικά  στις διαπροσωπικές του σχέσεις. 

8ος Μύθος : Θα συνηθίσει ο οργανισμός σου στα αντικαταθλιπτικά και μετά θα χρειάζεται μονίμως να αυξάνουμε τις δόσεις των φαρμάκων ;

Αλήθεια: Το φαινόμενο της ανοχής δηλαδή της λήψης όλο και μεγαλύτερων δόσεων για να επιτύχουμε τα ίδια θεραπευτικά αποτελέσματα ΔΕΝ ισχύει για τα αντικαταθλιπτικά. Αν όντως κάτι τέτοιο συμβεί θα έχει να κάνει με άλλους παράγοντες με συνηθέστερο τις συνθήκες διαβίωσης στο περιβάλλον.

Τί σημαίνει η ΑΝΟΧΗ ΣΕ ΜΙΑ ΕΞΑΡΤΗΣΙΟΓΟΝΟ ΟΥΣΙΑ;

 Η ανοχή σε κάποια εξαρτησιογόνο ουσία είναι η ανάγκη που έχει ο χρήστης της συγκεκριμένης ουσίας για λήψη όλο και πιο αυξημένων ποσοτήτων από αυτήν , με σκοπό την επίτευξη του επιθυμητού αποτελέσματος της χρήσης. Ανοχή μπορεί να παρουσιαστεί επίσης ακόμα και αν λαμβάνει κάποιος μία σταθερή ποσότητα της συγκεκριμένης ουσίας.

Η εμφάνιση ανοχής σε μία ουσία μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα και την περαιτέρω επέκταση της ανοχής και σε άλλες ουσίες της ίδιας κατηγορίας κάτι το οποίο ορίζεται ως ΔΙΑΣΤΑΥΡΟΥΜΕΝΗ ΑΝΟΧΗ.

Με ποιον τρόπο τα αντικαταθλιπτικά που λειτουργούν μέσω αναστολής της επαναπρόσληψης της σεροτονίνης προκαλούν μείωση του κινδύνου εμφάνισης θρομβώσεων;

  Τα αιμοπετάλια περιέχουν πρωτεΐνη επαναπρόσληψης της σεροτονίνης, όπως και τα νευρικά κύτταρα. Η σεροτονίνη απελευθερώνεται από τα αιμοπετάλια όπου υπάρχει αγγειακός τραυματισμός, προάγοντας έτσι τη συγκόλληση των αιμοπεταλίων και εν συνεχεία τη δημιουργία θρόμβου και την πήξη του αίματος. Τα χαμηλά ενδοκυττάρια επίπεδα σεροτονίνης στα αιμοπετάλια (σε περίπτωση δηλαδή αναστολής της επαναπρόσληψης της σεροτονίνης) συνδέονται 

 με μειωμένη ικανότητα συγκόλλησης των αιμοπεταλίων.  Αυτό λοιπόν μπορεί να είναι είτε πλεονέκτημα εξαιτίας μείωσης του κινδύνου εμφάνισης θρομβώσεων, είτε μειονέκτημα εξαιτίας αύξησης του κινδύνου εμφάνισης αιμορραγιών.