Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013

Αντικαταθλιπτικά: WELLBUTRIN, REMERON, VALDOXAN. Πως δρουν;

Εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης Νοραδρεναλίνης και Ντοπαμίνης (NDRI)
• Βουπροπιόνη (Zyban, Wellbutrin) 150-450 mg/d
Συγχορηγούμενο με αντικαταθλιπτικά, μειώνει τη σεξουαλική δυσλειτουργία
Παρενέργειες: σπάνια επιληπτικές κρίσεις (δοσοεξαρτώμενες)
 
Εκλεκτικό στη Νοραδρεναλίνη σεροτονεργικό αντικαταθλιπτικό, με ανταγωνισμό α2 (NaSSA)
• Μιρταζαπίνη (Remeron) 15-45mg/d: Ανταγωνισμός προσυναπτικών α2 (και λιγότερο των μετασυναπτικών α1) οδηγεί σε ενίσχυση νοραδρενεργικής και σεροτονινεργικής μεταβίβασης. Ανταγωνισμός προσυναπτικών 5ΗΤ2, 5ΗΤ3, οδηγεί στην έμμεση διέγερση 5ΗΤ1.

• Αγομελαντίνη (Valdoxan) 25-50 mg/d: Αγωνιστής υποδοχέων μελατονίνης (MT1, ΜΤ2). Επαγωγική ενίσχυση ντοπαμινεργικής και νοραδρενεργικής νευρομεταβίβασης μέσω  ανταγωνισμού 5-HT2c.  

Πέμπτη 27 Ιουνίου 2013

Ποιά αντικαταθλιπτικά ανήκουν στην κατηγορία: Εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης Σεροτονίνης και Νοραδρεναλίνης (SSNRI)(Efexor, Cymbalta)

Εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης Σεροτονίνης και Νοραδρεναλίνης (SSNRI)
• Βενλαφαξίνη (Efexor, Arvifax) 75-300mg/d: SSRI, σε υψηλές δόσεις και SSNRI
παρενέργειες: υπνηλία, καταστολή (ειδικά τις πρώτες ημέρες), υπέρταση (↑300mg/d)
• Ντουλοξετίνη (Cymbalta) 60-120 mg/d (χωρίς σημαντική υπερτασιογόνο δράση)
παρενέργειες: ναυτία, διάρροια, κεφαλαλγία, αϋπνία ή υπνηλία, καταστολή αρτηριακή υπέρταση, ξηροστομία

Τρίτη 25 Ιουνίου 2013

Ποιά αντικαταθλιπτικά ανήκουν στην κατηγορία των SSRIs και τί παρενέργειες μπορεί να προκαλέσουν;

Εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης Σεροτονίνης (SSRIs)
• S-σιταλοπράμη (o πιο επιλεκτικός όλων των SSRIs) (Cipralex, Entact) 10-20 mg/d,
• Σιταλοπράμη (Seropram) 20-80 mg/d,
• Παροξετίνη (Seroxat) 20-60 mg/d,
• Φλουοξετίνη (Ladose) 20-80 mg/d,
• Σερτραλίνη (Zoloft) 50-200 mg/d,
• Φλουβοξαμίνη (Dumyrox) 100-300mg/d
Παρενέργειες: Σε γενικές γραμμές είναι καλά ανεκτά φάρμακα με κάποιες γαστρεντερικού τύπου διαταραχές τις πρώτες μέρες χορήγησης . Επίσης  αρχικό άγχος, κεφαλαλγία και σπανιότερα δοσοεξαρτώμενη σεξουαλική δυσλειτουργία στους άνδρες.

Παρασκευή 21 Ιουνίου 2013

Aricept, Reminyl, Exelon. Πότε τα χρησιμοποιούμε και τί μας προσφέρουν;

Ενδείξεις των Αναστολέων χολινεστεράσης αποτελούν τα αρχικά στάδια άνοιας.

Ποιά φάρμακα είναι;
1. Δονεζεπίλη (Aricept)

2. Ριβαστιγμίνη (Exelon)

3. Γαλανταμίνη (Reminyl)

Τί Ιδιότητες έχουν;
Προκαλούν αντιστρεπτή αναστολή χολινεστεράσης και βουτυρυλχολινεστεράσης με αποτέλεσμα τη μείωση καταβολισμού Ach και την αύξηση  χολινεργικής μεταβίβασης. Προϋπόθεση είναι η νόσος να μην είναι πολύ προχωρημένη, δηλαδή να παραμένουν άθικτοι αρκετοί χολινεργικοί νευρώνες στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Η δράση γίνεται:
1. στον ιππόκαμπο και φλοιό με αποτέλεσμα την αύξηση της μνημονικής ικανότητας (στα αρχικά στάδια της άνοιας)
2. στο Αυτόνομο Νευρικό σύστημα προκαλώντας   παρενέργειες από το παρασυμπαθητικό:
• ναυτία, έμετοι, γαστρική δυσφορία, διάρροια,
• απώλεια ούρων
• βρογχόσπασμος (επιδείνωση άσθματος)
• βραδυκαρδία
• αϋπνία
 ..γι’ αυτό απαιτείται βραδύτατη τιτλοποίηση.





)

3. Γαλανταμίνη (Reminyl)

Ιδιότητες:
Αντιστρεπτή αναστολή χολινεστεράσης και βουτυρυλχολινεστεράσης με αποτέλεσμα τη μείωση καταβολισμού Ach και την αύξηση  χολινεργικής μεταβίβασης. Προϋπόθεση είναι η νόσος να μην είναι πολύ προχωρημένη, δηλαδή να παραμένουν άθικτοι αρκετοί χολινεργικοί νευρώνες στο κεντρικό νευρικό σύστημα. Η δράση γίνεται:
1. στον ιππόκαμπο και φλοιό με αποτέλεσμα την αύξηση της μνημονικής ικανότητας (στα αρχικά στάδια της άνοιας)
2. στο Αυτόνομο Νευρικό σύστημα προκαλώντας   παρενέργειες από το παρασυμπαθητικό:
• ναυτία, έμετοι, γαστρική δυσφορία, διάρροια,
• απώλεια ούρων
• βρογχόσπασμος (επιδείνωση άσθματος)
• βραδυκαρδία
• αϋπνία
 ..γι’ αυτό απαιτείται βραδύτατη τιτλοποίηση.





Πέμπτη 20 Ιουνίου 2013

Πότε αποτελεί ένδειξη η ηλεκτροσπασμοθεραπεία (ECT);

ECT

1. Σχιζοφρένεια
ECT παράλληλα με τα φάρμακα, ειδικά σε περιπτώσεις που:
• Απαιτείται γρήγορη ύφεση συμπτωματολογίας και τα φάρμακα είναι αναποτελεσματικά
• Αποτελεσματική στην οξεία φάση έναρξης ή υποτροπής, αλλά περισσότερο στην κατατονική μορφή.
• Υπάρχουν κατατονικά συμπτώματα, θετικά συμπτώματα και συναισθηματική συμμετοχή
• Υπάρχει πρόσφατη έναρξη συμπτωματολογίας . Νέοι ασθενείς (μέχρι ενός έτους) ανταποκρίνονται καλύτερα
• Στην ανθεκτική σχιζοφρένεια εμφανίζει θεραπευτική συνεργική δράση με τα αντιψυχωσικά
2. Ανθεκτική κατάθλιψη
3. Μείζον καταθλιπτικό επεισόδιο που χρειάζεται άμεσο αποτέλεσμα (αυτοκτονικότητα, εμβροντησία, ιδίως αν υπάρχει άρνηση λήψης τροφής)
4. Μείζον καταθλιπτικό επεισόδιο με ψυχωτική συμπτωματολογία, ειδικά σε ηλικιωμένους
5. Καταθλιπτικό επεισόδιο μεγάλης βαρύτητας  και κυρίως με μελαγχολικά στοιχεία
6. Μανιακό επεισόδιο σε περίπτωση εγκυμοσύνης
7. Θεραπεία ενίσχυσης σε τρομώδες παραλήρημα, όταν τα φάρμακα δεν είναι επαρκώς αποτελεσματικά
8. Θεραπεία ενίσχυσης σε κακόηθες νευροληπτικό σύνδρομο, όταν τα φάρμακα δεν είναι επαρκώς αποτελεσματικά

Τρίτη 18 Ιουνίου 2013

Σύνδρομο ξένου χεριού

Στην κλασσική μαύρη κωμωδία του Stanley Kubrick "Dr. Strangelove", ο κεντρικός χαρακτήρας πάσχει από μια παράξενη πάθηση· το ένα χέρι του δεν τον υπακούει. Προσπαθεί να χαιρετήσει ναζιστικά σε ακατάλληλες στιγμές ή ακόμα και να τον πνίξει και συχνά πρέπει να το ελέγξει με το άλλο του χέρι. Λένε ότι η πραγματικότητα είναι συχνά πιο παράξενη από τη φαντασία, αλλά σ'αυτή την περίπτωση είναι εξ ίσου παράξενες, αφού η ασθένεια του Dr. Strangelove υπάρχει στ'αλήθεια.
Πριν πάνω από 50 χρόνια, μια μεσόκοπη γυναίκα μπήκε στην κλινική του διάσημου για τις διαγνωστικές του ικανότητες νευρολόγου, Δρ. Kurt Goldstein. Η γυναίκα φαινόταν φυσιολογική και συζητούσε κανονικά. Δε φαινόταν να έχει τίποτα, αλλά είχε να παραπονεθεί για κάτι πολύ παράξενο. Μια στο τόσο το αριστερό της χέρι πεταγόταν στο λαιμό της και προσπαθούσε να τη στραγγαλίσει. Συχνά πάλευε μαζί του για να το ελέγξει ή και καθόταν πάνω του· τόσο αποφασισμένο ήταν να τη σκοτώσει. (Ramachandran 1998, σελ.12)
Η προφανής εξήγηση ήταν ότι το έκανε η ίδια επειδή ήταν ψυχικά ασθενής και όντως αυτή ήταν η διάγνωση πολλών άλλων γιατρών που την είχαν εξετάσει. Αλλά ο Δρ. Goldstein δε βρήκε σημάδια υστερίας ή άλλης ψυχικής ασθένειας. Πραγματικά φαινόταν ότι το αριστερό της χέρι είχε το δικό του μυαλό. Ο Goldstein πρότεινε μια ριζικά διαφορετική εξήγηση. Υπέθεσε πως το δεξί ημισφαίριο της γυναίκας (αυτό που ήλεγχε το αριστερό χέρι είχε "λανθάνουσες αυτοκτονικές τάσεις" (ibid.) Σε ένα φυσιολογικό άτομο, το αριστερό, πιο λογικό ημισφαίριο, θα κατέπνιγε αυτές τις τάσεις και δε θα τις άφηνε να εκδηλωθούν, αλλά αν η γυναίκα είχε υποστεί ρήξη μεσολοβίου, τότε αυτά τα σιγαστικά μηνύματα δε θα μπορούσαν να φτάσουν στο δεξί ημισφαίριο και να εμποδίσουν τις αυτοκαταστροφικές ορμές του.
Λίγο μετά την επίσκεψη στον Δρ. Goldsten η γυναίκα πέθανε (όχι, δε στραγγάλισε τον εαυτό της). Η νεκροψια επιβεβαίωσε τις υποψίες του. Είχε πάθει εγκεφαλικό και το μεσολόβιό της είχε πάθει ζημιά, κόβωντας την επικοινωνία μεταξύ των ημισφαιρίων και αφαιρώντας το φρένο που έβαζε το αριστερό ημισφαίριο στο δεξί.
Σήμερα έχουμε περισσότερα στοιχεία που στηρίζουν την εξήγηση του Δρ. Goldstein. Είναι γνωστό ότι το δεξί ημισφαίριο είναι υπεύθυνο για την παραγωγή αρνητικών συναισθημάτων, όπως η οργή και η λύπη. Συχνά ασθενείς με βλάβη στο δεξί ημισφάιριο χάνουν την ικανότητα να νιώσουν αυτά τα συναισθήματα και γίνονται απαράδεκτα χαρωποί και ευφορικοί (θα ασχοληθούμε με αυτή η περίπτωση αργότερα). Αν και παράδοξο, αυτό έδειξε ότι στο μυαλό της γυναίκας υπήρχαν δύο χωριστές σφαίρες συνείδησης που νιώθαν και επιθυμούσαν διαφορετικά πράγματα.
Εγείρεται άλλο ένα ερώτημα: Αν ο μισός εγκέφαλος της γυναίκας ήταν αυτοκτονικός, τι συνέβαινε με το άλλο μισό; Ποιο ήταν εκείνο το κομμάτι της που δεν ήθελε να αυτοκτονήσει και καταπολεμούσε το "δαιμονισμένο χέρι";
Η απάντηση είναι, φυσικά, το λογικό, αριστερό ημισφαίριο που, επειδή ήταν αποκομμένο, δεν επηρεαζόταν από τα αρνητικά συναισθήματα που ξερνούσε το δεξί. Μιας και το αριστερό ημισφαίριο ελέγχει τη γλώσσα, η γυναίκα μπορούσε να εκφράσει τη φρίκη της για την παράλογη συμπεριφορά του μισού της σώματος. Αλλά αυτό υπονοεί ότι αυτό που ένας φυσιολογικός άνθρωπος αναγνωρίζει ως τον "εαυτό του" είναι μόνο το αριστερό ημισφαίριο. Αυτό είναι το κομμάτι που δημιουργεί μια διήγηση και τη μεταδίδει στον έξω κόσμο. Παράλληλα, όμως, υπάρχει και άλλη μια χωριστή συνειδητότητα στο κεφάλι μας· το σιωπηλό δεξί ημισφαίριο. Επειδή δεν μπορεί να ελέγξει τη γλώσσα, δεν μπορεί να γνωστοποιήσει την παρουσία του άμεσα και ούτως ή άλλως το κάνει μέσω του αριστερού ημισφαιρίου, οπότε δεν το αντιλαμβανόμαστε ως χωριστή οντότητα. Αλλά μια ρήξη μεσολοβίου μπορεί να φέρει αυτή τη σιωπηλή παρουσία που παρακολουθεί τα πάντα στην επιφάνεια και τα αποτελέσματα μπορεί να είναι συγκλονιστικά.
Και άλλες περιπτώσεις του Συνδρόμου του Ξένου Χεριού (ΣΞΧ) στηρίζουν αυτή την εξήγηση. Αν και αυτό το σύνδρομο μπορεί να παρουσιαστεί και στα δύο χέρια, η βλάβη του μεσολοβίου παράγει σχεδόν αποκλειστικά αριστερά ξένια χέρια (η βλάβη στους μετωπικούς λοβούς μπορεί να προκαλέσει είτε αριστερό, είτε δεξί ξένο χέρι). Επιπλέον, όπως θα περίμενε κανείς, επειδή το ΣΞΧ προκαλείται από την άρση των αναστολών του πιο ευερέθιστου δεξιού ημισφαιρίου, τα ξένα χέρια σπάνια είναι ευπροσήγορα ή ευχάριστα. Συχνά συμβαίνει το αντίθετο και οι πράξεις τους κυμαίνονται από απλά παιδιάστικα κακές μέχρι και επιθετικές ή τρομακτικές. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου ένα ξένο χέρι σήκωνε το τηλέφωνο, αλλά μετά δεν άφηνε το ακουστικό, έχυνε ποτά ή και πετούσε βίαια αντικείμενα. Άλλες φορές ο ασθενής ανοίγει το συρτάρι με το ένα χέρι, ενώ το άλλο το κλείνει ή κουμπώνει το πουκάμισο με το ένα χέρι και το άλλο ξεκουμπώνει από κάτω. Σε μια περίπτωση ένα ξένο χέρι προσπάθησε να σχίσει χρήματα (Feinberg 2001, σελ.94-97).
Πιο ανησυχητικά είναι τα ξένα χέρια που είναι καθαρά βίαια. Συχνά συμβαίνουν κινήσεις στραγγαλισμού. Σε μια άλλη περίπτωση του Δρ. Michael Gazzaniga, το ένα χέρι του είχε αρπάξει τη γυναίκα του και την κουνούσε βίαια, ενώ με το άλλο ο άνθρωπος προσπαθούσε να βοηθήσει τη γυναίκα του να το ελέγξει. Σε μια άλλη περίπτωση, είχε επισκεφτεί έναν ασθενή και παίζανε μαζί στην πίσω του αυλή, πετώντας πέταλα, όταν το αριστερό χέρι του ασθενή πήρε το τσεκούρι που στηριζόταν στον τοίχο του σπιτού.
Επειδή υπήρχε η πιθανότητα να είχε τον έλεγχο το επιθετικό δεξί ημισφαίριο, έφυγα διακριτικά. Δεν ήθελα να είμαι το θύμα στη δίκη όπου η κοινωνία θα αποφάσιζε πιο ημισφαίριο να εκτελέσει." (παρατίθεται στον Feinberg 2001, σελ.98).
Όπως σοφά παρατήρησε ο γιατρός, θα ήταν πραγματικό πρόβλημα για το ποιος θα έφταιγε, αν ο ασθενής κατάφερνε να πραγματοποιήσει το επαπειλούμενο. Αλλά το πρόβλημα δεν περιορίζεται στη δικαιοσύνη. Ο Θεός πώς θα έκρινε την περίπτωση;
Ο δυϊστής πρέπει να απαντήσει πώς όλα αυτά είναι συμβατά με την ύπαρξη ψυχής. Μήπως η ψυχή κατοικεί μόνο στο αριστερό ημισφαίριο; Τότε ποιος κατοικεί στο άλλο; Ή μήπως θα ισχυριστεί ότι η ψυχή σχίζεται στα δύο λόγω τραύματος στον υλικό εγκέφαλο;

Δευτέρα 17 Ιουνίου 2013

Το ψυχοπαθολογικό υπόβαθρο της ψυχοκινητικής διέγερσης



ΣΚΟΠΟΣ : Η αξιολόγηση του ψυχοπαθολογικού υποβάθρου των ασθενών με ψυχοκινητική διέγερση που εξετάστηκαν στα επείγοντα του ΨΝΑ.
Η παρούσα μελέτη διενεργήθηκε στο ΨΝΑ την περίοδο           Δεκ '09 - Οκτ '10 και αφορά τους ασθενείς με ψυχοκινητική διέγερση που προσήλθαν στα επείγοντα του νοσοκομείου μας.
ΥΛΙΚΟ- ΜΕΘΟΔΟΣ : Η παρούσα εργασία είναι μία μελέτη που διενεργήθηκε στο ΨΝΑ και αφορά την περίοδο Δεκ'09 - Οκτ'10 , προβάλλοντας τα περιστατικά ψυχοκινητικών διεγέρσεων που εξετάστηκαν στα ΤΕΠ του ΨΝΑ.
Επισημάνθηκαν οι ακόλουθες παράμετροι:
Καταχώρηση με βάση την ηλικία , το φύλο και τις διαγνώσεις που εδόθησαν , από τα αρχεία των επειγόντων του νοσοκομείου μας.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Από τα 2396 περιστατικά που εξετάστηκαν στα ΤΕΠ , τα 444 παρουσίαζαν ψυχοκινητική διέγερση.
Μετά από την ανάλυση των πληροφοριών που συλλέξαμε διαπιστώνουμε ότι το 63,49% ήταν άνδρες και το 36,51% γυναίκες. Διαπιστώθηκε αυξημένος αριθμός ψυχοκινητικών διεγέρσεων στο ηλικιακό φάσμα απ
ό 30 έως 39 ετών τόσο για τους άνδρες όσο και για τις γυναίκες ακολουθώντας αυτά των 40 έως 49 ετών και ύστερα των 50 έως 59 ετών.
Η πλειοψηφία των ασθενών είχαν στο ιστορικό τους τουλάχιστον μία ακόμα νοσηλεία με διαγνώσεις που αφορούσαν χρόνια ψυχιατρικά νοσήματα.
Η ψυχοκινητική διέγερση στην πλειοψηφία των περιστατικών ήταν επί εδάφους διαφόρων τύπων σχιζοφρένειας  , ακολουθώντας η διπολική διαταραχή και τρίτη στη σειρά η χρήση ουσιών.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η ψυχοκινητική διέγερση είναι μία κατάσταση που συναντάται αρκετά συχνά στα επείγοντα των ψυχιατρικών νοσοκομείων και προηποθέτει μία άμεση θεραπευτική παρέμβαση.
Η ψυχοκινητική διέγερση δεν είναι χαρακτηριστική μόνο κάποιας ψυχιατρικής οντότητας αλλά μπορεί να παρουσιαστεί σε όλο το φάσμα των ψυχικών νοσημάτων. Οι πιο συχνές καταστάσεις ψυχοκινητικής διέγερσης συνδέονται με τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:
Άρρεν φύλο , διαγνώσεις που έχουν να κάνουν συχνότερα με σχιζοφρένεια , διπολική διαταραχή , χρήση ουσιών και αφορά συχνότερα τις ηλικίες 30 με 39 ετών.

Παρασκευή 14 Ιουνίου 2013

Αιτιολογικοί παράγοντες απόπειρων αυτοκτονιών

      

Η αυτοκτονία αποτελεί μια προσωπική απόφαση-επιλογή του ατόμου για τη συνέχιση της ύπαρξής του. Καλείται να κρίνει εάν οι συνθήκες, εξωτερικές ή εσωτερικές, της ζωής του αξίζουν τη συνέχισή της. Στις κοινωνίες, οι αυτοκτονίες και οι απόπειρες αυτοκτονιών, συναντώνται συχνά ανάμεσα στους ανήμπορους ηλικιωμένους και στους υγιείς, αλλά όχι ικανοποιημένους με τη ζωή τους νέους ανθρώπους.
Αποτελούν ψυχιατρικά περιστατικά έκτακτης ανάγκης με κάποια ανοδική τάση στις περισσότερες χώρες.
Η μελέτη που κάναμε είχε ως στόχο να αξιολογήσει τη συχνότητα των περιπτώσεων ατόμων που αποπειράθηκαν να αυτοκτονήσουν, την κατανομή τους κατά φύλο, ηλικία, προέλευση, την συσχέτηση με την κατανάλωση αλκοόλ ή άλλες εξαρτήσεις. Εξετάσαμε επίσης την επίπτωση τους ανάλογα με την εποχή και τον τρόπο που οι ασθενείς επιχείρησαν να αυτοκτονήσουν. Η μελέτη διεξήχθη σε μια ομάδα από 57 ασθενείς που προσήλθαν μετά από αυτοκτονική απόπειρα, κατά την περίοδο 01.01.2009-31.12.2009 σε μεγάλο ψυχιατρικο νοσοκομείο των Αθηνών.
Σε 44,59% των περιπτώσεων σχετίζονται ψυχιατρική διάγνωση ήταν μείζονος καταθλιπτικού επεισοδίου, ενώ το υπόλοιπο κατανέμεται μεταξύ σχιζοσυναισθηματικής διαταραχής, διαταραχής προσωπικότητας, οξεία ψυχωσικής διαταραχής, οξείες αντιδράσεις στρες, η κατάχρηση αλκοόλ, και 10,81% των περιπτώσεων δεν αποκάλυψε την παρουσία των συνδεδεμένων ψυχιατρικές διαταραχές. Το ένα τρίτο των προσπαθειών εμφανίζονται κατά τους μήνες Ιούλιο-Αύγουστο, το 66% των περιπτώσεων είναι χημικά πιο συχνή σε γυναίκες, οι άντρες προτιμούν φυσικές-μηχανικές μεθόδους.
Παρόλο που πάντα συζητείται αυτό το θέμα, έχει πρακτικό ενδιαφέρον για την ανίχνευση πιθανών περιπτώσεων αυτοκτονίας και να αναδείξει το ρόλο του ψυχιάτρου στη σωστή διαχείριση. 

Πέμπτη 13 Ιουνίου 2013

Μελέτη για τις κλινικές και αναπτυξιακές πτυχές σε ασθενείς με μονοπολική κατάθλιψη και με κίνδυνο αυτοκτονίας


Εισαγωγή: Περίπου 1.000 άνθρωποι πεθαίνουν κάθε μέρα σε όλο τον κόσμο μετά από επιτυχή ολοκλήρωση της αυτοκτονικής προσπάθειας. Ένα σημαντικό μέρος από αυτούς έχουν ψυχοπαθολογικό υπόστρωμα καταθλιπτικής διαταραχής που προκαλεί μια τέτοια συμπεριφορά. Το μεγαλύτερο ποσοστό των καταθλιπτικών διαταραχών αφορά την μονοπολική κατάθλιψη υποτροπιάζουσας τύπου. Επαναλαμβανόμενες καταθλίψεις δημιουργούν αυτοκτονική συμπεριφορά που αν δεν ολοκληρωθεί επιτυχώς αποτελεί μια ψυχιατρική κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
Μέθοδοι: Μια αναδρομική μελέτη έγινε σε δείγμα 136 ασθενών που νοσηλεύονται στην ψυχιατρική κλινική την περίοδο 2001-2003 με τη διάγνωση της καταθλιπτικής διαταραχής επαναλαμβανόμενες σύμφωνα με την ICD-10 διαγνωστικά κριτήρια. Κλινικές παράμετροι ακολούθησε την εξελικτική παρουσία συμπεριλαμβανόμενων του αυτοκτονικού κινδύνου. Στατιστική επεξεργασία εφαρμόστηκε να διερευνήσει κατά πόσον μπορούν να καθιερωθούν κάποιες συσχετίσεις μεταξύ των διαφόρων κοινωνικο-δημογραφικά χαρακτηριστικά, η παρουσία ή η απουσία του κινδύνου αυτοκτονίας και εξελικτικό τρόπο από αυτούς τους ασθενείς. Κίνδυνος αυτοκτονίας μετρήθηκε από δύο κλινικές πτυχές των δύο διαφορετικές έννοιες που αντανακλούν τους διαφορετικούς βαθμούς σοβαρότητας: αυτοκτονικό ιδεασμό και απόπειρες αυτοκτονίας σήμερα στην ιστορία.
Αποτελέσματα: Όπως ήταν αναμενόμενο ο επιπολασμός της μονοπολικής κατάθλιψης ήταν υψηλότερη στις γυναίκες. Παρά το γεγονός ότι οι άνδρες έδειξαν συχνότερη παρουσία καταθλιπτικών επεισοδίων με συνοδά ψυχωσικά συμπτώματα , ο  κίνδυνος αυτοκτονίας ήταν περίπου παρόμοιος και στα δύο φύλα..
Συμπεράσματα: Η παρούσα μελέτη επιχείρησε να διερευνήσει συγκεκριμένα κοινωνικο-δημογραφικά και κλινικά χαρακτηριστικά των ασθενών με υποτροπιάζουσα κατάθλιψη και τον κίνδυνο αυτοκτονίας . Αντί να διευκρινίσει το πολύπλοκο ζήτημα της αυτοκτονίας, η μελέτη θα είναι μια προειδοποίηση για μια πιο προσεκτική και επιμελή έρευνα προς την κατεύθυνση αυτή της ψυχοπαθολογίας.

Τετάρτη 12 Ιουνίου 2013

Η εφαρμογή της Ψυχοχειρουργικής στην Ψυχιατρική

Η εφαρμογή της Ψυχοχειρουργικής στη θεραπεία των ψυχικών παθήσεων είναι πολύ σπάνια. Περιορίζεται στην θεραπεία της ανθιστάμενης Ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής με διατομή ακτινών laser στο μονήρη έλικα.

Οι Ενδείξεις εφαρμογής της  νευροψυχοχειρουργικής επέμβασης στην Ανθιστάμενη ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή περιλαμβάνουν:
1. αυτοκτονικότητα
2. σημαντική αναπηρία
3. αποτυχία 2 διαφορετικών SSRI
4. αποτυχία 3 διαφορετικών φαρμακευτικών συνδυασμών
5. αποτυχία CBT
 

Η πιθανότητα επιδείνωσης της συμπτωματολογίας είναι μικρή (<5%) η δε πιθανότητα άλλων ανεπιθύμητων ενεργειών (συνήθως επιληπτικών κρίσεων είναι ελάχιστη (<1%). Η μέθοδος δε φαίνεται να δημιουργεί ελλείμματα και αλλαγές στην προσωπικότητα όπως συνέβαινε με τη λευκοτομή.

Τρίτη 11 Ιουνίου 2013

Ορισμός Ψυχικής Υγείας

Κατάσταση ευεξίας δίνει στο άτομο τη δυνατότητα να αξιοποιήσει πλήρως τις δυνατότητες του, να ανταπεξέλθει με επιτυχία στις δυσκολίες της ζωής, να εργάζεται παραγωγικά και αποδοτικά και να συμβάλει στην πρόοδο της κοινωνίας στην οποία ανήκει.

Τετάρτη 5 Ιουνίου 2013

Τί πρέπει να κάνω σε κρίση πανικού;



Πράγματα που μπορείτε να κάνετε για να βοηθήσετε τον εαυτό σας
Υπάρχουν διάφορες τεχνικές αυτοβοήθειας που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε για να βοηθήσετε τον εαυτό σας στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της διαταραχής πανικού.
Μερικές από αυτές τις τεχνικές που αναφέρονται παρακάτω:
- Μείνε εκεί που είσαι
Εάν είναι δυνατόν, θα πρέπει να μείνετε εκεί που είστε κατά τη διάρκεια μιας κρίσης πανικού. Η κρίση πανικού μπορεί να διαρκέσει έως και μία ώρα, οπότε ίσως χρειαστεί να διακόψετε μια δραστηριότητα (όπως οδήγηση) που απαιτεί έντονη προσοχή και προσήλωση.
- Εστίαση
Κατά τη διάρκεια μιας κρίσης πανικού, υπενθυμίζετε στον εαυτό σας ότι οι τρομακτικές σκέψεις και αισθήσεις είναι ένα σημάδι του πανικού και τελικά θα περάσουν. Κατά τη διάρκεια μιας κρίσης πανικού είναι σημαντικό για σας να επικεντρωθείτε σε κάτι που δεν είναι απειλητικό, όπως το πέρασμα του χρόνου στο ρολόι σας, ή τα ψώνια σας σε ένα σούπερ μάρκετ.
- Αργή βαθιά αναπνοή
Αν έχετε μια κρίση πανικού, να προσπαθήσετε να επικεντρωθείτε στην αναπνοή σας. Τα συναισθήματά σας από τον πανικό και το άγχος μπορεί να επιδεινωθούν εάν αναπνέετε πολύ γρήγορα. Προσπαθήστε να επικεντρωθείτε στην αργή, βαθιά αναπνοή, μετρώντας αργά (για παράδειγμα έως το τρία) σε κάθε αναπνοή μέσα και έξω (εισπνοή-εκπνοή).
- "Πολεμήστε" τους φόβους σας
Κατά τη διάρκεια μιας κρίσης πανικού, προσπαθήστε να παρατηρήσετε τι είναι αυτό που φοβάστε και αμφισβητήστε το. Μπορείτε να επιτύχετε αυτό υπενθυμίζοντας συνεχώς στον εαυτό σας ότι αυτό που φοβάστε δεν είναι πραγματικό και ότι θα περάσει σε λίγα λεπτά.
- "Δημιουργική οπτικοποίηση"
Κατά τη διάρκεια μιας κρίσης πανικού, πολλά πράγματα μπορούν να περνάνε από το μυαλό σας. Μερικοί άνθρωποι σκέφτονται για την καταστροφή, ή ακόμα και θάνατο. Αντί να αφήσετε τη φαντασία σας να εστιάσει σε αυτές τις αρνητικές σκέψεις, προσπαθήστε να επικεντρωθείτε στις θετικές εικόνες. Σκεφτείτε ένα μέρος ή μια κατάσταση που σας κάνει να νιώθετε ήσυχος/η, χαλαρός/η ή άνετα. Μόλις πετύχετε αυτή την εικόνα στο μυαλό σας, προσπαθήστε να εστιάσετε την προσοχή σας σε αυτήν. Θα σας βοηθήσει με το να σας αποσπάσει την προσοχή από την κατάσταση που βιώνετε και μπορεί επίσης να συμβάλει καθοριστικά στη μείωση των συμπτωμάτων σας.
Σκεπτόμενος θετικά μπορεί να είναι δύσκολο, ειδικά αν έχετε συνηθίσει να σκέφτεστε αρνητικά για μεγάλο χρονικό διάστημα και λόγω καταστάσεων της καθημερινότητας. Η "Δημιουργική οπτικοποίηση" είναι μια τεχνική που θα μπορούσατε να εξασκήσετε και σε διαστήματα ηρεμίας στην καθημερινότητα σας και με αυτόν τον τρόπο θα διαπιστώσετε σταδιακά θετικές αλλαγές στον τρόπο που σκέφτεστε για τον εαυτό σας και τους άλλους.
- Μην "πολεμάτε" με την κρίση πανικού!
Προσπαθώντας να αντισταθείτε στην κρίση και διαπιστώνοντας ότι δεν είστε σε θέση να το κάνετε, μπορεί να αυξήσει την αίσθηση του άγχους και πανικού.
Αντ 'αυτού, κατά τη διάρκεια μιας επίθεσης πανικού, διαβεβαιώστε τον εαυτό σας ότι παρόλη την σφοδρή ενόχληση και τα συμπτώματα σας η κρίση πανικού δεν είναι απειλητική για τη ζωή. Δώστε έμφαση στο γεγονός ότι η κρίση σας θα έχει σύντομα ένα τέλος και αφήστε την να περάσει από μόνη της.
- Χαλάρωση
Εάν έχετε διαταραχή πανικού, μπορεί να αισθάνεστε συνεχώς άγχος για το πότε θα έρθει η επόμενη κρίση (άγχος προσμονής). Μαθαίνοντας να χαλαρώνετε μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του στρες και την ένταση, και μπορεί επίσης να σας βοηθήσει να αντιμετωπίσετε πιο αποτελεσματικά τις κρίσεις πανικού σας, όταν αυτές συμβαίνουν. Εκτός από την αναγκαία ψυχιατρική και ψυχολογική παρέμβαση στην διαταραχή πανικού, μερικοί άνθρωποι βρίσκουν ότι συμπληρωματικές θεραπείες, όπως μασάζ και αρωματοθεραπεία, γιόγκα κλπ τους βοηθούν να χαλαρώσουν. Μπορείτε να δοκιμάσετε, επίσης, ασκήσεις αναπνοής και τεχνικές χαλάρωσης, τις οποίες μπορείτε να χρησιμοποιήσετε κατά τη διάρκεια μιας κρίσης πανικού και να συμβάλουν και αυτές στη μείωση των συμπτωμάτων σας.
- Άσκηση
Η τακτική άσκηση, θα σας βοηθήσει να την καταπολέμηση του στρες και την ένταση. Αν δεν έχετε άλλα σοβαρά προβλήματα Υγείας που να το απαγορεύουν, θα πρέπει να έχετε ως στόχο να τουλάχιστον 30 λεπτά έντονης άσκησης και τουλάχιστον πέντε ημέρες την εβδομάδα. Πηγαίνοντας π.χ. ένα γρήγορο περπάτημα ή περπάτημα σε ελαφρά ανηφορικό έδαφος, είναι καλά παραδείγματα έντονης άσκησης. Ωστόσο, αν δεν έχετε ασκηθεί στο παρελθόν, ή για μεγάλο χρονικό διάστημα, θα πρέπει να επισκεφθείτε τον γιατρό σας για μια εκτίμηση, πριν ξεκινήσετε ένα νέο πρόγραμμα άσκησης.
- Δίαιτα
Ασταθή επίπεδα του σακχάρου στο αίμα μπορεί να συμβάλουν στην εκδήλωση μιας κρίσης πανικού. Ως εκ τούτου, θα πρέπει να διατηρηθεί μια υγιεινή, ισορροπημένη διατροφή, τρώτε τακτικά και να αποφεύγετε την κατανάλωση ζαχαρούχων τροφίμων και ποτών. Αποφύγετε την πολύ καφεΐνη, το αλκοόλ και το κάπνισμα, διότι μπορεί να συμβάλουν στην εκδήλωση κρίσεων πανικού.
Σημαντικό είναι να γνωρίζετε ότι οι κρίσεις πανικού, αλλά και η Διαταραχή Πανικού, είναι εύκολα και αποτελεσματικά αντιμετωπίσιμες καταστάσεις και γι' αυτό αναζητήστε ψυχιατρική βοήθεια έγκαιρα. Οι καταστάσεις αυτές, ακόμα και αν τελικά δεν είναι καθόλου επικίνδυνες για την ψυχική και σωματική ακεραιότητα του ατόμου, είναι πάρα πολύ ενοχλητικές και κάνουν το άτομο να δυσλειτουργεί και να υποφέρει. Η έγκαιρη ψυχιατρική βοήθεια, θα σας απαλλάξει σύντομα από τα συμπτώματα σας και θα σας επαναφέρει σύντομα σε μια καλά λειτουργική καθημερινότητα.

Από ποια ψυχική νόσο θα μπορούσε να πάσχει κάποιος τον οποίο βλέπουμε να αυνανίζεται δημόσια;


Συνήθως διαταραχές όπως η Άνοια (συχνότερα μετωποκροταφική) ή υπολειμματική σχιζοφρένεια ή επιπωματική ψύχωση ή Νοητική Υστέρηση , μπορεί να παρουσιάσουν τέτοια εικόνα. Σε καμία περίπτωση όμως δεν πρόκειται για κάποιον που πάσχει από κάποιας μορφής σεξουαλική διαταραχή .

Τρίτη 4 Ιουνίου 2013

Ποιά είναι τα Αρνητικά συμπτώματα στη σχιζοφρένεια;

Αρνητικά συμπτώματα
Στα  αρνητικά συμπτώματα συμπεριλαμβάνονται το επίπεδο ή αμβλύ συναίσθημα, η απάθεια, η αλογία, η ανηδονία και τα προβλήματα στη διαπροσωπική λειτουργικότητα.
 
Όταν εξετάζουμε τα αρνητικά συμπτώματα είναι σημαντικό να διακρίνονται από τις παρενέργειες των αντιψυχωσικών φαρμάκων.
Αμβλύ συναίσθημα (όπου το άτομο δείχνει λίγο συναίσθημα) ή επίπεδο συναίσθημα (όπου το άτομο δεν εκφράζει κανένα συναίσθημα). Υπάρχουν ενδείξεις ότι αυτή η συναισθηματική φτώχεια αφορά την έκφραση και όχι αναγκαστικά και το βίωμα των συναισθημάτων.
Ανηδονία: η έλλειψη ικανότητας να παίρνει κανείς ευχαρίστηση από ενέργειες οι οποίες είναι συνήθως ευχάριστες. Εκφράζεται με έλλειψη ενδιαφέροντος για  διασκέδαση, για σχέσεις με άλλους ανθρώπους και για σεξουαλικές σχέσεις.
Απάθεια: η έλλειψη ενέργειας και μια φαινομενική έλλειψη ενδιαφέροντος για καθημερινές λειτουργίες, όπως π.χ. το πλύσιμο, το ντύσιμο κ.λπ.
Κοινωνική απόσυρση και έλλειψη κοινωνικότητας: πολλοί άνθρωποι με διάγνωση σχιζοφρένειας είναι ιδιαίτερα αποσυρμένοι κοινωνικά, έχουν λίγους φίλους, δεν έχουν πολλές κοινωνικές δεξιότητες και δείχνουν ελάχιστο ενδιαφέρον να είναι με άλλους ανθρώπους.
Αλογία: αρνητική διαταραχή σκέψης, που παρουσιάζεται με τη μορφή είτε φτωχού λόγου (το άτομο δεν μιλά) είτε και φτωχού περιεχομένου του λόγου (ο λόγος είναι ασαφής, με επαναλήψεις, δεν μεταφέρει πληροφορίες).

Κυριακή 2 Ιουνίου 2013

Ποια είναι τα συμπτώματα αποδιοργάνωσης στη σχιζοφρένεια;


Αποδιοργανωμένος λόγος: (ή διαταραχή της σκέψης) αναφέρεται σε προβλήματα οργάνωσης των σκέψεων και του λόγου, ώστε να μπορεί ο συνομιλητές να κατανοήσει τι του λέει το άτομο με τη διάγνωση της σχιζοφρένειας. Ο λόγος μπορεί να μην έχει συνοχή, να έχει πολύ χαλαρούς συνειρμούς τους οποίους το άτομο ακολουθεί και «χάνεται».
Σε κάποιες παρουσιάζεται χάλαση συνειρμών (ή εκτροχιασμό της σκέψης). Άλλες φορές ο λόγος φαίνεται να μην έχει κανέναν ειρμό, στο βαθμό που ο ακροατής δεν μπορεί να διακρίνει καμία σύνδεση ανάμεσα στις λέξεις: «σαλάτα λέξεων».
Νεολογισμοί, όπου χρησιμοποιούνται νέες λέξεις (οι οποίες συχνά συντίθεται από δύο διαφορετικές λέξεις).
Αποδιοργάνωση της συμπεριφοράς: τα άτομα δείχνουν να χάνουν την ικανότητα να οργανώσουν τη συμπεριφορά τους και να τη συμμορφώσουν με τα κριτήρια της κοινότητας στην οποία ζουν. Επιπλέον, δυσκολεύονται να ανταποκριθούν σε υποχρεώσεις της καθημερινής ζωής.